Categorie: over de liefde

gezichtspunt

door

je mond krult heel iets naar beneden 

dat past ook wel bij je gezicht

achter je lach schuilt dikwijls

een beetje donker, naast het licht

je ogen blikken soms naar binnen 

en tonen dan je tere ziel 

ze twinkelen net even anders

open, echt, maar ook fragiel

je wenkbrauwen zijn borstelig 

ietsje norsig, toch naïef  

de lichte kromming en de hoekjes

maken je gezicht zo lief

achter je oor een moedervlek

en erop verdwaalde haren 

je mag dan vaak wat jong doen

in je gezicht tel ik de jaren

jouw gezicht spreekt boekdelen 

verhult en onthult tegelijk 

ik zie er een heel leven in

hoe meer ik ernaar kijk

kronkels

door

zullen we bij Simon 

op het bankje zitten?

onze kronkels delen, 

elkaar ontkreukelen? 

zullen we elkaar open lopen? 

ergens heengaan 

waar we elkaar verstaan? 

zullen we wandelen

tot we elkaar vinden? 

en daar dan 

niet meer weggaan?