je mond krult heel iets naar beneden
dat past ook wel bij je gezicht
achter je lach schuilt dikwijls
een beetje donker, naast het licht
je ogen blikken soms naar binnen
en tonen dan je tere ziel
ze twinkelen net even anders
open, echt, maar ook fragiel
je wenkbrauwen zijn borstelig
ietsje norsig, toch naïef
de lichte kromming en de hoekjes
maken je gezicht zo lief
achter je oor een moedervlek
en erop verdwaalde haren
je mag dan vaak wat jong doen
in je gezicht tel ik de jaren
jouw gezicht spreekt boekdelen
verhult en onthult tegelijk
ik zie er een heel leven in
hoe meer ik ernaar kijk